Nie dla apartamentów przy Łazienkach

Budowę dwóch apartamentowców w sąsiedztwie Łazienek Królewskich podlegających ochronie jako pomnik historii zastopowały sądy.

Próbę realizacji inwestycji jako pierwsza podjęła spółka Parkview Terrace. W 2008 r. odkupiła ona od Polmosu Lublin użytkowanie wieczyste dwóch działek z budynkiem koszar z 1901 r. przy ul. 29 Listopada 5, w sąsiedztwie Łazienek. Po tym jak nielegalnie wyburzyła koszary, m.st. Warszawa wystąpiło do sądu o rozwiązanie umowy. Użytkownikiem wieczystym była już w tym czasie firma Griffin Group.

Gdy sądy: okręgowy i apelacyjny w Warszawie, rozwiązały umowę wieczystego użytkowania, skargę kasacyjną od wyroku SA wystosowała do Sądu Najwyższego już spółka z o.o. Park Residence. We wtorek z kolei naczelny Sąd Administracyjny podważył decyzję o warunkach zabudowy.

W ostrej granicy

Decyzję dla dwóch trzy- i pięciopiętrowych budynków ze wspólnym garażem podziemnym, w ostrej granicy z Łazienkami, wydał spółce Zarząd Dzielnicy Śródmieście. Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie widziało podstaw do jej zakwestionowania ani konieczności uzgodnień z inwestycji z wojewódzkim konserwatorem zabytków.

– Koszary i otoczenie Łazienek nie zostały wpisane do gminnej ewidencji zabytków miasta Warszawy – wyjaśniał adwokat Kamil Osiński, reprezentujący Park Residence.

Zaskakujący werdykt

Muzeum Łazienek Królewskich zaskarżyło obie decyzje do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

– Spółka zbudowała stan faktyczny na okolicznościach, które sama stworzyła. Nieistniejący już budynek koszar nie mógł figurować w ewidencji zabytków, a jego miejsce miały zająć apartamentowce – tłumaczy radca prawny Aleksandra Ciszewska, pełnomocnik muzeum.

WSA uchylił obie decyzje. Zaskakujący okazał się natomiast wyrok NSA, wydany po rozpatrzeniu skargi kasacyjnej spółki. NSA uznał, że argumentem za uchyleniem decyzji o ustaleniu warunków zabudowy stał się fakt, że objęte nią działki leżą na obszarze najprawdopodobniej wpisanym w 1971 r. do rejestru zabytków archeologicznych województwa jako historyczny teren osadniczy.

– Nie ma znaczenia, że wpis dotyczy zabytku archeologicznego i że dokonano go w 1971 r. – powiedział sędzia Andrzej Jurkiewicz. – Istotne jest to, że w takiej sytuacji niezbędne są uzgodnienia z konserwatorem zabytków – wskazał.

Decyzja o ustaleniu warunków powinna więc być wydana na nowo. Ale umowa użytkowania wieczystego uległa rozwiązaniu. A Muzeum Łazienek Królewskich zabiega o włączenie działki w granice parku Łazienkowskiego.

sygnatura akt: II OSK 2632/13