Miłość i strach

„Anioły w Ameryce”, dramat Tony’ego Kushnera, reż. Krzysztof Warlikowski, wyk. Maja Ostaszewska, Andrzej Chyra, Tomasz Tyndyk, Ursus, Studio Rekording, ul. Gierdziejewskiego 5, budynek 272a bilety 70 – 100 zł, w kasie TR Warszawa, ul. Marszałkowska 8, tel. 022 480 80 08, środa (8.07) – czwartek (9.07), godz. 18, uwaga: teatr zapewnia swoim widzom dojazd oraz powrót specjalnymi autobusami

Dawno ich nie było, ale znowu pojawią się nad Ursusem. „Anioły w Ameryce”, podobnie jak rok temu, rozpoczynają wakacyjny sezon w Warszawie. Znowu będziemy się mogli zanurzyć w niezwykłej rzeczywistości tego przedstawienia wykreowanej przez Krzysztofa Warlikowskiego i jego zespół.

Doceniany i nagradzany (m.in. Nagrodą im. Konrada Swinarskiego dla Krzysztofa Warlikowskiego oraz Nagrodą im. Aleksandra Zelwerowicza dla kreacji Mai Ostaszewskiej i Andrzeja Chyry) spektakl wędruje przede wszystkim po świecie. Gościł już w Paryżu i na festiwalu w Avignonie. Wszędzie budzi zachwyty nad warsztatem reżyserskim i pasją aktorską. Tym bardziej warto go zobaczyć, kiedy grany jest w stolicy.

Dramat Tony’ego Kushnera wywołał najpierw zamieszanie w Stanach, gdzie zdobył chyba wszystkie najważniejsze nagrody teatralne i literackie: Pulitzera, dwie Tony Awards, dwie Drama Desk Awards, The Evening Standard Award, The New York Critics Circle Award, The Los Angeles Drama Critics Circle Award i The LAMBDA Liberty Award for Drama. Przedstawiający środowisko amerykańskich homoseksualistów w latach 80., za czasów prezydentury Ronalda Reagana, posłużył Warlikowskiemu do stworzenia opowieści o zakłamaniu i walce z wewnętrznymi problemami.

Z jednej strony mamy tutaj świat politycznych gierek uosabianych przez Roya Cohna, granego znakomicie przez Andrzeja Chyrę. Z drugiej – prywatny dramat rodzinny żonatego mormona Joe Pitta, który odkrywa w sobie geja. W jego walkę z samym sobą zostają wciągnięci najbliżsi: uzależniona od prozacu żona (Maja Ostaszewska) i konserwatywna matka (Stanisława Celińska grająca na zmianę z Bogusławą Schubert).

Przedstawienie Warlikowskiego spotkało się z gorącym przyjęciem widzów i krytyków. Uznano je za jedno z najdojrzalszych jego dokonań. Umiejętnie balansujące między absurdalnym humorem, ironią i kpiną z polityków, chwilami prawdziwie poruszające i dotykające uniwersalnych tematów każdej kultury: strachu przed śmiercią, miłości, przyjaźni, szaleństwa i wybaczenia.