Rocznica Marca’68: Polacy nie chcą mieszkać z Żydami

Warszawa obchodzi rocznicę wydarzeń z Marca 1968 roku. Tymczasem uprzedzenia wobec Żydów są ciągle żywe. TNS OBOP przeprowadził sondaż na zlecenie Międzykulturowego Centrum Adaptacji Zawodowej. Badał, jaki mamy stosunek do emigrantów.

Fragment tego opracowania znalazł się w zaproszeniu na konferencję prasową, które MCAZ przysłał do redakcji ŻW. Wynika z niego, że tylko 27 procent Polaków chciałoby mieć sąsiada Żyda. Więcej osób woli mieszkać przez ścianę z emigrantami z Afryki (31 proc).

Zapytaliśmy warszawiaków, czy chcieliby mieć sąsiadów z Izraela. Najczęściej odpowiadali: – Nie mam żadnych uprzedzeń, ale koło Żyda nie chciałbym mieszkać.

Dlaczego? Odpowiedzi padały różne. Na przykład takie:– Bo to taka tradycja – wyjaśniła Barbara Mazur z Woli.– Bo nigdy nie wiadomo, czego się po nich spodziewać – powiedział Jan Kasprzak, ekonomista z Wilanowa.

Tolerancja na odległość

Wyniki sondażu TNS OBOP nie pokrywają się z badaniem opublikowanym w piątkowym wydaniu dziennika „Polska”. Wynika z niego, że Polacy nie uważają się za antysemitów. 57 procent z nas uważa, że jesteśmy wolni od uprzedzeń.

Skąd taka rozbieżność między wynikami? Prof. Janusz Czapiński z Instytutu Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego wyjaśnia, że taka reakcja jest dla nas typowa:– Pytanie o antysemityzm związane jest z dużym dystansem do tematu. Badani nie muszą mieć żadnego kontaktu z Żydami, żeby na nie odpowiedzieć. W wypadku sąsiedztwa ten dystans bardzo się skraca. Na takim poziomie może pojawić się już niechęć i rezerwa. Podejrzewam, że gdyby zadać pytanie o to, czy zaakceptowalibyśmy osobę pochodzenia żydowskiego jako synową lub zięcia, pozytywnie odpowiedziałoby jeszcze mniej osób – mówi profesor. – Prawda jest bowiem taka, że Polacy są tolerancyjni. Tyle że z daleka.

Płytki, ale rozległy

Piotr Kadlcik, przewodniczący Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie, nie ma wątpliwości. Jego zdaniem, antysemityzm nawet czterdzieści lat po wydarzeniach marcowych stanowi w Polsce duży problem.

– Jest bardzo rozległy, ale na szczęście płytki – diagnozuje. – Znaczy to, że wiemy, iż nie chcielibyśmy mieć sąsiada czy szefa Żyda, ale w zasadzie zapytani o powód, nie potrafimy odpowiedzieć. Dlaczego? Bo większość osób, która tak mówi, nigdy nie miała żadnego kontaktu z Żydami – dodaje Kadlcik.

Jak zmienić ten stan? Kadlcik zna prostą receptę: – Edukować, edukować i jeszcze raz edukować – mówi. W tym roku edukacja to... oficjalne uroczystości. Organizatorzy obchodów rocznicy Marca 1968 postawili na spektakl „Dziadów” i wmurowanie tablicy przy Dw. Gdańskim.

Skomentuj artykuł na blogu