Znani wspominają Adama Hanuszkiewicza
Bywał postacią kontrowersyjną, ale nie da się zaprzeczyć jego wkładowi w dzieje polskiego teatru. Przyjaciele, uczniowie koledzy wspominają Adama Hanuszkiewicza.
Jan Englert
aktor, reżyser, dyrektor Teatru Narodowego
Adam Hanuszkiewicz prowadził przez wiele lat Teatr Narodowy. Był również jedną z najważniejszych i najbarwniejszych postaci w historii teatru polskiego w ogóle.
Żył troszkę za wcześnie - teatr, który próbował budować tak naprawdę wystartował 10, czy 20 lat po przerwanej aktywności Adama Hanuszkiewicza. Właściwie pełna aktywność Adama Hanuszkiewicza zamyka się cezurą stanu wojennego. Potem pracował jeszcze, ale został zepchnięty na boczny tor.
To, co było dobre, to lata 70. i wcześniej Teatr Powszechny, a potem przede wszystkim Teatr Narodowy, gdzie prowadził repertuar jak na owe czasy niezwykle rewolucyjny i odważny.
Choć w teatrze ani w sztuce nie ma rewolucji w ogóle. Rewolucja to jest coś, co kończy jedno, a zaczyna coś zupełnie nowego. Adam Hanuszkiewicz nic nie kończył, szukał nowego języka i nowej konwencji do porozumienia się z publicznością tamtych czasów. W młodą publiczność trafił bardzo, miał swoich zwolenników, fanów i niewątpliwie to, co zrobił dla teatru polskiego jest ważne i zostanie w historii teatru.
Olgierd Łukaszewicz
aktor, prezes Związku Artystów Scen Polskich
Adam Hanuszkiewicz to jedna z najwybitniejszych postaci teatru XX wieku w Polsce. Tkwiąc w sercu tradycji narodowej, umiał ją pokazać w sposób atrakcyjny, często się z nią kłócąc, będąc z nią w sporze.
Wiele tekstów, które uchodziły za mało teatralne, umiał uczynić teatralnymi.
Teatr Narodowy za jego dyrekcji tętnił życiem, był pełen ironii, młodzież była chętnie widziana, mogła siadać na stopniach - teatr był więc przepełniony, tam wtedy zawsze było obecne uczucie święta.
Hanuszkiewicz był poetą teatru. Znajdował środki artystyczne zaskakujące nas wszystkich. Była w tym pewna nonszalancja - w obchodzeniu się z tradycją narodową, a jednak trafiał w problem, w sedno zmiany, wrażliwości. Umiał wyrażać najistotniejsze nasze sprawy, emocje narodowe.
Był jednocześnie prowokatorem intelektualnym, niezwykle gorącym twórcą teatru. Nigdy nie robił teatru obojętnego. Czasami nawet może wydawało nam się, że jego wyobraźnia za bardzo galopuje i chce nas prowokować.
Pamiętam jego cały dorobek, począwszy od tego, że stworzył Teatr Telewizji, pamiętam też jego "Zbrodnię i karę" w Teatrze Powszechnym z Zosią Kucówną.
Hanuszkiewicz to jedna z największych postaci naszego teatru. Łączył w sobie tradycję, umiejętność przełamania formy, uteatralizowanie, zabawę konwencjami.
Bożena Dykiel
aktorka, grała m.in. Goplanę jeżdżącą na motorze w skandalizującej inscenizacji "Balladyny"
O Adamie Hanuszkiewiczu mogę mówić tylko w samych superlatywach. To był fantastyczny reżyser z niesamowitą wyobraźnią. Umiał tworzyć teatr. U niego nic nie było nudne. W oryginalny sposób pokazywał polską klasykę. Za każdym razem niesamowicie wybiegał do przodu.
Trafiłam na jego najlepsze lata w Teatrze Narodowym. Adam Hanuszkiewicz niesamowicie pracował z aktorem. Pamiętam, jak robiliśmy "Balladynę" i posadził nasze postaci na motorach. Myśleliśmy, że to będzie klapa. Okazało się, że zagraliśmy ponad 500 spektakli z zawsze pełną widownią. To było coś niesamowitego.
Adam Hanuszkiewicz stworzył teatr, z którego nie chciało się nam wychodzić. Zawsze po spektaklu spędzaliśmy tam długie godziny. Śmialiśmy się, kłóciliśmy, dyskutowaliśmy. To był żywy teatr. Nikt się nie śpieszył do domu.
Adam był wielkim człowiekiem. Potrafił sobie doskonale dobrać ludzi, z którymi tworzył teatr. Od krawców po asystentów. To było fantastyczne. Stworzył teatr magiczny.
Edyta Jungowska
aktorka
Zawdzięczam Adamowi Hanuszkiewiczowi bardzo wiele. On jako pierwszy uwierzył we mnie i zatrudnił w swoim teatrze. Sekundował mi zawsze, nawet w chwilach mojego błądzenia. Gdyby nie on - nie byłoby mnie. Wraz z jego odejściem tracę bliską osobę.
Kochał młodych ludzi. Nie bał się zatrudnić kogoś do roli, po jednym wypowiedzianym przez niego zdaniu i rzadko się mylił. W swoim teatrze potrafił stworzyć zespół ludzi, którzy rozumieli się poza słowami i na długie lata łączyła ich bardzo silna więź.
Był świetnym reżyserem i kochał to, co robił. Zawsze powtarzał, że gdyby wiedział, jak od początku do końca zrobić sztukę, to nigdy by jej nie robił, bo już na początku by go znudziła. Kochał aktorów z wzajemnością.
Artur Barciś
aktor
To był wielki człowiek teatru. Zawdzięczam mu bardzo dużo. Na początku stanu wojennego, gdy straciłem pracę w teatrze, on zaangażował mnie w samym środku sezonu. To się normalnie nie zdarza. Zawsze byłem mu ogromnie za to wdzięczny. To był wspaniały człowiek. Żegnam go z wielkim bólem. Pan Adam Hanuszkiewicz wiele dla mnie znaczył.
Żadna część jak i całość utworów zawartych w dzienniku nie może być powielana i rozpowszechniana lub dalej rozpowszechniana w jakiejkolwiek formie i w
jakikolwiek sposób (w tym także elektroniczny lub mechaniczny lub inny albo na wszelkich polach eksploatacji) włącznie z kopiowaniem, szeroko pojętą digitalizacją,
fotokopiowaniem lub kopiowaniem, w tym także zamieszczaniem w Internecie - bez pisemnej zgody Gremi Media SA
Jakiekolwiek użycie lub wykorzystanie utworów w całości lub w części bez zgody Gremi Media SA lub autorów z naruszeniem prawa jest zabronione
pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.