Artur Żmijewski od nowa czyta „Emigrantów” Mrożka

Popularny aktor wytrwale rozszerza artystyczne emploi. Właśnie zadebiutował na scenie jako reżyser.

Kiedy Artura Żmijewskiego zaszufladkowano jako bohatera romantycznego, zaczął grać role współczesnych cyników. Spektakle Jerzego Satanowskiego przekonały go, że potrafi śpiewać, a na planie serialu „Na dobre i na złe” kilka razy stawał za kamerą. Praca reżysera chyba przypadła mu do gustu, bo teraz podjął się tej pracy w teatrze Praga. Z sukcesem.

Żmijewski wystawił „Emigrantów”, jeden z najlepszych i najczęściej wystawianych utworów Mrożka. Tekst pisany w czasach PRL, w epoce Gierka, był ciętą satyrą na rzeczywistość. Świadectwem, że mimo głoszonych haseł ani Polska nie rosła w siłę, ani ludziom nie żyło się dostatniej. Przynajmniej tym dwóm ze sztuki Mrożka.

Obaj – skrywani za inicjałami A.A. oraz X.X. – odzwierciedlają dwie skrajne filozofie życiowe: Być i Mieć. Bo obaj są jak Dobro i Zło, Mądrość i Głupota. A wszystko przedstawione w charakterystycznym dla Mrożka tonie dystansu i ironii.

Artur Żmijewski zdawał sobie sprawę, że w dzisiejszych czasach tekst Mrożka nieco się zdezaktualizował, problem emigracji politycznej stał się abstrakcyjny, a ta ekonomiczna przybrała inne rozmiary. Aktualne są zaś wciąż postawy wobec życia i wyznawane wartości.

A.A. w ujęciu Tomasza Kota jest samotnikiem, intelektualistą, mieszka w obskurnej norze. We współlokatorze X.X. widzi ciekawy materiał na bohatera następnej książki. Jak trafił do tej piwnicy? Zapewne jest znanym pisarzem, pilnie śledzonym przez tabloidy. Marzy o wyciszeniu. Postać stworzona przez Kota zawiera pewną dozę tajemnicy. Wojciech Mecwaldowski zagrał jej przeciwieństwo. X.X. to typowy brat łata, mocno stąpa po ziemi. Przyjechał ze wsi, a po dorobieniu się chce wrócić, by pomóc najbliższym. Może kupić dom, może rozbudować gospodarstwo... Obaj wzajemnie się dopełniają. Ich spotkanie w teatrze Praga ogląda się z zainteresowaniem.