Podatek od pożyczki - w jakich okolicznościach należy go zapłacić?

Rynek pożyczek pozabankowych rośnie z roku na rok. Dzięki temu klienci mają możliwość wyboru spośród setek ofert. Firmy chwilówkowe to jedno rozwiązanie. Możemy także skorzystać z pożyczek społecznościowych albo pożyczyć pieniądze od rodziny. W takim przypadku jednak powinniśmy uiścić podatek od pożyczki wynoszący 2% pożyczonej kwoty. Przyjrzyjmy się temu bliżej.

Pożyczamy od rodziny lub znajomych

Zdarzają się przypadki, w których ani kredyt w banku, ani chwilówka od firmy pozabankowej jak na przykład z https://ofin.pl/, nie są rozwiązaniem. Nie pasują nam również warunki pożyczek ratalnych. Często w takim przypadku decydujemy się pożyczyć pieniądze od rodziny lub znajomych. Warto wiedzieć, że polskie prawo reguluje tego typu przypadki. Od kwoty takiej pożyczki należy zapłacić 2% podatku. Podatek od czynności cywilnoprawnych reguluje ustawa z 9 września 2000 roku. Na szczęście istnieją wyjątki od tej zasady. Pożyczki do kwoty 9637 złotych, których udzielą nam bliskie osoby, są zwolnione od podatku. Osoby bliskie to na przykład małżonkowie, rodzeństwo czy teściowie. Kwota 9637 zł to maksymalna wysokość nieopodatkowanej pożyczki udzielonej przez jedną osobę przez okres 5 lat. W przypadku pożyczek od najbliższych wspomniana kwota może zostać przekroczona. Dotyczy to jednak pożyczek udzielanych przez małżonków, wstępnych, zstępnych, pasierbów, ojczyma, macochę lub rodzeństwo. Nie obejmuje to pożyczek, których udzielą nam teściowie, zięć lub synowa. Jakie warunki trzeba spełnić, żeby skorzystać z takiej możliwości? Należy złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych. Dokument musi trafić do odpowiedniego organu podatkowego. Musi to się zdarzyć w ciągu 14 dni od dnia, w którym dokonano czynności, czyli udzielono pożyczki. Należy także udokumentować otrzymanie pieniędzy na rachunku bankowym lub przekazem pocztowym.

Pożyczki od znajomych

Jeśli chodzi o pożyczki udzielane nam przez osoby spoza naszej rodziny, one również podlegają podatkowi w wysokości 2%. Jednak także tutaj jest kilka wyjątków. Zgodnie z przepisami zwolnione z podatku są pożyczki, które otrzymujemy od jednej osoby i nie przekraczają sumy 5000 zł w ciągu 3 kolejnych lat. W przypadku pożyczek udzielonych od kilku osób kwota ta wynosi 25000 zł. Podobnie jest w przypadku pożyczek udzielanych nam przez przedsiębiorców niemających siedziby lub zarządu na terenie Polski. Podobnie jest w przypadku pożyczek z kas lub funduszów zakładowych oraz funduszów związków zawodowych, pracowniczych czy kas zapomogowo pożyczkowych, koleżeńskich kas oszczędnościowo-pożyczkowych i kas oszczędnościowo-kredytowych. Zwolnione z podatku są również pożyczki udzielone nam przez naszego wspólnika, jeśli działamy jako spółka kapitałowa. Wspólnikiem jest w tym przypadku akcjonariusz. A także pożyczki udzielone z funduszów celowych utworzonych w drodze ustawy.

Druk PCC-3, czyli jak skorzystać ze zwolnienia z podatku

Aby móc ubiegać się o zwolnienie z podatku, należy oczywiście wypełnić stosowną deklarację. Pożyczka musi zostać wpłacona na rachunek bankowy, a pożyczkobiorca musi poinformować Urząd Skarbowy w ciągu 14 dni od jej otrzymania. W tym celu należy wypełnić druk PCC-3.

Co jeśli nie skorzystamy ze zwolnienia?

Jeśli kwota pożyczki przekracza wspomniane wcześniej 9637 zł, należy opłacić podatek. Wynosi on 2% kwoty powyżej tego limitu. Czyli w przypadku pożyczki na sumę 10 000 zł, podatek odprowadza się jedynie od nadwyżki, czyli od 363 zł. Pożyczkę należy zgłosić drukiem PCC-3. Podatek wyliczamy samodzielnie, a opłatę mamy obowiązek wnieść w ciągu 14 dni od momentu otrzymania pożyczki. Jeśli nie zapłacimy podatku, a Urząd Skarbowy dowie się o naszej pożyczce w ramach kontroli podatkowej, przyjdzie nam zapłacić jeszcze więcej. W takim przypadku kwota podatku wyniesie już 20% otrzymanej sumy. Warto więc pamiętać o terminach oraz procedurach i nie ryzykować. Tym bardziej, że podatek od pożyczki dotyczy jedynie wyższych kwot.